Het eeuwenoude grote Galactische Rijk staat op het punt in te storten. Een
nieuw soort wetenschap, de psychohistorie, heeft dit lang op voorhand zien
aankomen. Volgens deze wetenschap kan de evolutie van een groep mensen
mathematisch worden berekend en voorspeld. Larie en apekool, volgens de
gevestige wetenschappers van het Rijk, maar de Keizer laat niettemin toe dat de
bezieler van deze nieuwe groep, Hari Seldon, twee gemeenschappen opricht,
Foundations genaamd. Maar niet zonder moeilijkheden... Deze
Foundations bevinden zich aan de uiterste rand van het heelal, zo ver van mekaar
als maar mogelijk is. De eerste Foundation wordt zonder enige
geheimhouding opgebouwd, over de tweede wordt zo weinig mogelijk gerucht gemaakt.
Deze twee Foundations zouden de mensheid moeten helpen bij het overleven van de
instorting van het Rijk.
Net zoals bij Duin
heb ik gewoon "een" boek uit de bibliotheek geleend zonder precies te
weten waarover het ging. "Science Fiction", meer wist ik niet.
Het bleek om een trilogie van de eerste drie Foundations te gaan, en ik las ze
achter mekaar uit. Bij Asimov moet je geen fantastische omgevingen
verwachten, hij is meer degene die zorgvuldig de interactie tussen de mens en
zijn omgeving beschrijft. En het Foundation-concept is ideaal daarvoor.
Verwacht geen lasers en vreemde wezens of rare planten. Verwacht gewoon
een goed verhaal, verteld door een gedegen verteller.
