Jack
Sawyer is twaalf jaar oud. Zijn moeder en hij zijn op de vlucht, opgejaagd
door zijn "oom", een zakenpartner van wijlen zijn vader. Zijn
moeder is eveneens op de vlucht, voor de dood, in de vorm van kanker. En
zoals zo dikwijls het geval is bij dit soort vluchten, worden ze toch maar
bijgehaald. Dan ontmoet Jack Speedy, een oude blues-gitarist, die aan Jack
onthult dat hij niet zoals andere mensen is. Nu ja, we zijn allemaal uniek,
maar Jack is uniek op een andere manier, het heeft iets te maken met een soort
parallelle wereld, door Speedy de Territoria genoemd. In die parallelle
wereld is de evenknie van Jack's moeder eveneens op haar doodsbed. Ziekte
of vergif, wie zal het zeggen? Maar wat de oorzaak ook is, haar dood kan
kwalijke dingen veroorzaken in beide werelden, en Jack is de enige die dat kan
stoppen. Dus hij heeft de keuze: de koningin van de Territoria samen met
zijn moeder, haar dubbel, laten sterven, of op een queeste vertrekken naar de
andere kant van het land om daar een Talisman op te halen en te gebruiken.
Een Talisman waarvan niemand weet hoe die er uitziet of hoe 'm te gebruiken...
Dit is eenvoudigweg magie. Het boek is
geschreven door twee mensen met zeer verschillende stijlen, maar ze hebben op
een prachtige manier er voor gezorgd dat beide stijlen vermengd werden, zodanig
dat het je niet meer kan schelen wie wat schreef. Je ziet trouwens het
verschil nauwelijks. En tegelijk denk ik dat ze beide mekaars niveau naar
boven tilden.
Het verhaal is, zoals elk ander Fantasy verhaal,
totaal onmogelijk, maar éénmaal je er midden in zit denk je daar niet meer aan.
Alles past in mekaar, alles is mogelijk, de verklaringen zijn nergens geforceerd.
Het zou kunnen gebeuren met iemand die ik ken, en de evolutie van de jongen, van
een twaalfjarige die verloren is in een wereld waar hij niets van begrijpt naar
een jong rijp kind met een doel, is logisch. In het kort, of je nu van
Fantasy houdt of niet, dit boek is naar mijn bescheiden mening meer dan een
aanbeveling waard.
