|
|
Mode Of de mode van vandaag op iets lijkt of niet, dat is niet aan mij om daar veel over te zeggen. Ik weet wat ik leuk vind en wat niet, en ik draag wat ik leuk vind, niet wat een ander vindt dat ik leuk moet vinden. En het grappige is: om de zoveel jaar ben ik terug in de mode ;-) Ik ben geen mannequin, en ik heb niet de maten van een mannequin. Mijn Annika evenmin. Noch mijn zussen, schoonbroers, vrienden, hun vrienden, echtgenoten, partners, en zo verder. Ben ik dan zo uitzonderlijk? Ik dacht het niet. Waarom dan is het zo dat kleren altijd voorgesteld worden door vrouwen die soms niet meer zijn dan wandelende geraamtes, of door mannen met perfecte schouders en borst? Waarom is het zo dat , tenminste volgens 95% van de reclame, het perfekte gezin bestaat uit een 22-jarige slanke vrouw met lange haren, een 25-jarige slanke man met blond haar, en twee kinderen van 8 á 9 jaar oud? 95% van de mensen die één en ander kopen, zijn fundamenteel verschillend van degenen die gebruikt worden om diezelfde dingen te presenteren. Toegegeven, waspoeder-reclame is onschadelijk, in het ergste geval enerverend. Maar reclame over of een voorstelling van mode zijn niet zo onschadelijk. Ze creëren een vals beeld, en geven tegelijk iedereen de indruk dat dit valse beeld het enige correcte is. Enkel jij bent afwijkend. Het resultaat? Anorexia, zelfmoorden, depressies. Denk je dat ik overdrijf? Praat eens met om het even welke psycholoog, zeker degenen die met jonge mensen te maken hebben. Telkens opnieuw worden we overstelpt met superslanke supergezond uitziende sportieve jonge mooie mensen. Degenen die niet aan dat ideaal voldoen moeten zich maar aanpassen of zich abnormaal voelen, en meer en meer jongeren kunnen dat niet aan, en raken diep in de problemen en hebben professionele hulp nodig. Ik wil etalage-poppen die er uit zien als menselijke wezens. Ik wil zien hoe kleren er op een lichaam als het mijne uitzien, niet op dat van een wandelend geraamte. Ik wil zien dat kleren voorgesteld worden door standaard mensen. Ik weet dat er heel wat mensen net zo over denken, maar de meesten halen hun schouders op: "Wat kan ik er aan doen?". Protesteren verdorie! Laat van je horen! Eén enkele brief, één kaartje, één e-mail zal geen verschil maken. Maar een stapeltje komend van allerlei mensen die hetzelfde zeggen wél. Weet je niet hoe? Geef je naam op, en ik voeg 'm hier toe, en wanneer die lijst lang genoeg is stuur ik 'm rond. (Terug naar de Bedenkingen)
© Jim Bella - 2002
|
